Język chorwacki – język słowiański należący do podgrupy języków południowosłowiańskich. Używany jest głównie w Chorwacji, przez Chorwatów w Bośni i Hercegowinie, w sąsiednich krajach gdzie Chorwaci są rdzenną ludnością oraz przez część Chorwatów na całym świecie. Początki pisemnego języka chorwackiego sięgają IX wieku, kiedy język staro-cerkiewno-słowiański został przyjęty jako język liturgii. Język był stopniowo przyswajany do nieliturgicznych celów i stał się znany jako chorwacka wersja języka starosłowiańskiego. Obie wersje języka, liturgiczna i nieliturgiczna, były kontynuowane jako część głagolicy od połowy IX wieku. Aż do końca XI wieku średniowieczne chorwackie teksty były pisane trzema alfabetami: łacińskim, głagolicą oraz chorwacką cyrylicą, a także w trzech językach: chorwackim, łacińskim oraz starosłowiańskim. Ten ostatni rozwinął się w chorwacki wariant języka cerkiewnosłowiańskiego między XII a XVI wiekiem.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Język_chorwacki