Język kataloński (kat. llengua catalana [ˈʎeŋgwə kətəˈɫanə], català [kətəˈɫa]) – język romański z grupy zachodniej, mający status języka urzędowego w Andorze i hiszpańskich wspólnotach autonomicznych: Katalonii, Balearach i Walencji. Jest zrozumiały dla 9 milionów ludzi, z których większość zamieszkuje wymienione regiony Hiszpanii. Najbliższym krewnym katalońskiego jest język oksytański. Z powodu tego podobieństwa oraz opierając się na pewnych teoriach historycznych dotyczących pochodzenia Katalończyków, niektórzy językoznawcy zaliczają kataloński nie do grupy iberoromańskiej, lecz galoromańskiej. Jeszcze inni wyróżniają dla tych dwóch języków osobną grupę oksytańską. Jak wszystkie języki romańskie, kataloński wywodzi się z łaciny. Język kataloński jest jedynym językiem urzędowym Andory, a także, obok hiszpańskiego, hiszpańskich wspólnot autonomicznych Katalonii, Walencji i Balearów. Mimo dość licznej grupy mówiących, nie ma podobnego statusu w Aragonii, chociaż jest chroniony przez aragońskie prawo od 1990 r. Językoznawcy katalońscy wyróżniają 5 dialektów głównych współczesnego katalońskiego, łącząc je jednocześnie w dwie grupy: wschodnią: dialekt północny (septentrional, rossellonès) – Francja i północna część wspólnoty autonomicznej Katalonii, dialekt środkowy (central) – wschodnia Katalonia, dialekt balearski (balear) – Baleary; zachodnią: dialekt północno-zachodni (nord-occidental) – zachodnia Katalonia, wschodnia Aragonia i Andora, dialekt walencki (valencià) – wschodnia Walencja. Ponadto wyróżnia się 2 dialekty przejściowe: walencki lub tortoski (valencià de transició, tortosí) w grupie zachodniej – południowa Katalonia, północna Walencja i przyległy fragment Aragonii, północnokataloński (català septentrional de transició) w grupie wschodniej – nadmorska część Pirenejów.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Język_kataloński